Kinderboekenfestival

Deze week deden we mee aan het Kinderboekenfestival. Het is een heel groot evenement, waarbij zo’n 1000 kinderen op één voormiddag langskomen. Voor elke leeftijd (2,5 tot 12 jaar) is er wel wat wils. Heel veel scholen van Paramaribo komen naar het festival. Samen zijn we verantwoordelijk voor het schimmenspel. (Poppenkast met schaduw) Op voorhand kregen we een blaadje waar het verhaaltje op genoteerd stond, ook de poppetjes waren al beschikbaar.

Het festival wordt altijd geopend met de militaire groet en het volkslied. Tijdens het zingen van het volkslied wordt de Surinaamse vlag gehesen. Ook wordt er nog wat gezongen, zoals onder andere het themalied. We hebben al heel veel kinderen zien passeren en we waren dan ook blij dat we vandaag onze stagekindjes zagen verschijnen. ‘Juf Lisa, Juf Eline!!' Al van ver hadden de kindjes ons gezien en zwaaiden enthousiast. We kwamen even dichter om te groeten en de blije gezichtjes van de kinderen toverden ook bij ons een blij gezicht .

We zijn fier dat we op het Kinderboekenfestival mogen staan, want hier zijn er verschillende scholen, klassen en culturen. Wij lopen stage bij creolen. Zo zie je hier soms een klasje vol Hindoestaanse kindjes, Javaanse kindjes, soms wel een klasje met schattige, kleine peuters. Dit zie je hier niet veel.

Dinsdag was nogal een heftig dagje. Toen we onze fiets in het fietsenrek wouden zetten, keken we richting de straat en zagen we voor onze ogen een ongeval. Een bromfietser werd aangereden door een auto en werd naar boven geslingerd en kwam met een harde klap op de grond terecht. Wij geloofden onze ogen niet. Enkele minuten bleven we kijken, dit gebeurde vlak voor de ingang van het Kinderboekenfestival. Verschillende mensen hadden dit ook zien gebeuren. Al snel kwam de politie erbij en andere mensen, en wij vertrokken naar binnen naar onze stand. Daar moesten we toch even van bekomen. Eline en ik keken wat rond bij
de boekenverkoop, waar we leuke Surinaamse prentenboeken konden kopen.

We zagen telkens 2 cameramensen, die filmden op het festival. Naast ons zaten er kleuters hun lunch op te eten. De filmploeg ging ernaar toe en stelde enkele vragen aan het jongetje. Het was een grappig moment want de Surinaamse kleuter was zo gefascineerd door de camera, micro en de aandacht dat hij helemaal dichtklapte en niet kon antwoorden op de vragen. Ik nam enkele foto’s en filmde ook dit gebeuren, tot plots de 2 cameramensen naar ons kwamen en vroegen om ons te interviewen. We waren nogal geschrokken, en voelden ons wat onzeker omdat we dit nog nooit gedaan hebben. De mevrouw stelde enkele vragen zoals, wie we waren, wat we hier doen? Dat hebben we dan ook weer eens meegemaakt! ☺

Met de Belgische gasten gaat alles goed. Deze zijn momenteel op 2-daagse uitstap. Deze avond komen ze terug thuis en we zijn al benieuwd naar hun avonturen. Het is een trip tussen de lokale bevolking (Marrons, Javanen, indianen), tochtje door de jungle, boottocht… We zullen hun avontuurtjes ook doorgeven aan jullie! ;)
Groetjes xx