Plantage Peperpot + White Beach

Met een beetje vertraging is hier ons volgend verslagje,
met een goede uitvlucht, ons Lisa is wat ziek, de buikgriep heeft haar helemaal te pakken… Hopelijk gaat het snel beter. Want in bed liggen tijdens zo een fantastisch verblijf, is alles behalve een leuke bedoening!

Vrijdag kwam ze na 13 uur slapen uit haar hemelbed met al iets meer kleur dan gisteren. Gelukkig! Vandaag stond het uitstapje Peperpot gepland. Maar eerst gezellig iets eten in de stad. Tijdens het voorbij fietsen zagen we een bar/restaurant waar enkele blanken zaten, hier aten we een broodje gezond en een grote cola. Tijdens het eten zag je Lisa helemaal opfleuren! We vroegen ook de weg naar Peperpot, we wisten dat dit in Meerzorg lag, maar hoe we er moesten geraken, bus/boot? Wisten we niet. De barman stuurde ons naar de waterkant, waar we een bootje konden nemen. Onze fietsen namen we mee op de boot voor 30 SRD met ons 4 + 4 fietsen. Ongeveer 6 euro met ons 4, geen geld dus. We vaarden de Surinamerivier over. Eenmaal aangekomen in Meerzorg vroegen we de weg naar Peperpot. ‘Eerst rechts, dan nog eens rechts’, fietsen fietsen fietsen… tot we helemaal afgelegen waren. Tiens wel raar, zonder wegwijzers, we hadden het gevoel dat we niet juist waren! Die Surinamer heeft ons zeker verkeerd gestuurd! Joepie een auto! Eens vragen… ‘Oei meisjes!’ ‘Jullie zijn echt helemaal verkeerd hoor!’ Terug naar de grote baan en vanaf dan de hele tijd rechtdoor. Vol moed keerden we helemaal terug en dit in de regen. Lang leve de k-way! Na wat kilometers fietsen, kwamen we aan een huisje ‘Welkom in Peperpot’ Yes we zijn er ☺ We reden door een natuurpark, met veel cacaobonen, koffiebonen, riet. De vele dieren die in het park aanwezig zijn, zaten jammer genoeg verstopt door de regen. Wel kwamen we Belgen tegen, met hun verrekijkers hadden ze natuurlijk wel apen kunnen spotten. Door de regen heen bleven we lachen en zongen we liedjes zoals ‘Met de fiets door het oerwoud, ‘Hakuna Matata.. ☺’
Na het natuurpark stond plantage peperpot te wachten op ons. In de regen fietsten we rechtdoor en rechtdoor, advies van de mevrouw in het hutje. Tiens, ik heb hier nog geen plantage gezien… jullie? Ja neen, nog even doorfietsen dan… Die weg blijft maar komen! Misschien eens vragen aan die huisjes daar? Maar meisjes, de koffieplantage is al enkele jaren afgebroken, wij wonen er op! Aah oei! Okee… Beetje ontgoocheld fietsten we terug naar onze boot, nog altijd in de regen. Gelukkig heb je het hier niet koud in Suriname als het regent, want het blijft hier altijd rond de 30 graden ☺ Eenmaal thuis genoten we nog van onze openluchtcinema en kropen we onder de wol.

Zondag was een luilekkerdagje, we zijn naar White Beach geweest, het enige strand dichtbij hoofdstad Paramaribo. Doordat er bijna geen bussen rijden op zondag, waren we genoodzaakt om met de taxi te gaan. Drempels, remmen, drempels, remmen. Het werd Lisa een beetje te veel. Gelukkig zijn de taxichauffeurs hier zeer vriendelijk en kreeg Lisa een bruiswater.
Bakken en braden op het strand, genieten van palmbomen, sapjes en de Surinaamse rivier. Volgende keer gaan we hangmatten huren, want dat zag er echt heel relaxed uit! Een leuk weetje is dat er piranha’s in de rivier zitten, waardoor er netten afgespannen zijn zodat ze ons niet kunnen bijten! ☺ Aan de netten hing er een groot plakkaat‘ verboden aan het net te komen’ woopsie… Als mijn teen maar niet wordt afgebeten!

Zondagavond zette Eline haar materiaal bij elkaar wat ze allemaal mee moest doen voor stage. Lisa deed het rustiger aan en zocht haar bedje op om uit te zieken na een doktersbezoek… ☹

Tot de volgende!