DEEL3: 3-daagse Jungletour Raleighvallen Suriname

Dagje drie

Vandaag mochten we eens een uurtje langer in onze hangmat 'hangmatteren' want zo noemen de Surinamers liggen in de hangmat. ZALIG! Meisjes, komen jullie eten? Eitjes, pannenkoeken, hagelslag, wat?! In geen maanden meer gegeten... Dat smaakte :). Zien jullie het zitten om een eindje te varen met de boot en dan met de stroming terug te komen? Tuurlijk! Snel bikini aan, koffers inpakken en de boot in om een kwartiertje te varen. Zwemvesten aan, je kon er figuurlijk ook in zwemmen :p Nogal redelijk grote maten :p Aangekomen op strandje en hup het water in... De stroming nam ons mee, ondertussen genoten we van het uitzicht rondom de Coppenamerivier, prachtig! Bij 1 supergrote stroomversnelling gingen we wel goed kopje onder, maar het was keitof, zelf niets doen, en toch vooruitkomen! Het voelde zoals de wildwaterbaan in Aqualibi, alleen nu in levende lijve in de natuur, af en toe een rotsje meepikken! Au! Eenmaal aangekomen terug bij ons huisje, maakten we ons klaar om te vertrekken. Alle valiezen in het koraaltje terug inpakken en hup onze vaartocht voor 2u. was gestart, bakken en braden! Onze eerste stop was bij het dorpje waar onze gids Diego was geboren en in zijn jeugd daar vertoefde. We meerden aan en zagen een bordje Kaaimanston. Diego is een marron en zijn dorpje was de kleinste marronstam van Suriname. De kokkin bleef zitten in de boot omdat ze dit dorpje al eerder heeft gezien en ze dit te confronterend vond. We waren dus benieuwd naar wat ons te wachten stond. Overal houten huisjes. 1 huisje is ongeveer 10 vierkante meter... gemaakt uit palmboombladeren die gevlochten zijn. Alle gevlochten bladeren worden aan elkaar gehecht met bostouw, waar wij armbandjes mee hebben gemaakt. Alle huizen waren door de bewoners zelf gebouwd. Heel mooi gedaan. Maar ons hartje stond stil. Elke bewoner heeft verderop een eigen kostgrondje waarop citrusvruchten, gember, rijst... worden geplant en geteeld en geoogst. Overdag zit een Surinamer altijd op zijn kostgrondje en komt terug om alles te bereiden a.d.h.v. de boskaars en hout waardoor ze hun eten kunnen bakken... Enkele vrouwen zagen we van hun kostgrond komen met een loodzware kist op hun hoofd en een 'gauwer' in hun hand waar ze de planten mee onderhouden. Bij 1 vrouw was een kindje van ongeveer 1 jaar. Het liep veel rond op het eiland en liep op blote voeten. Alles hier was zeer confronterend, wij hebben alles, een stevig dak boven ons hoofd, eten kopen in de supermarkt, wasmachine... Deze mensen wassen hun kleren en zichzelf in de rivier en drinken er ook van. Ze leven van hun kostgrondje. Diego vertelde dat ze hier ook niet met geld werken, ze doen aan ruilhandel met voorwerpen. Ze helpen elkaar en in plaats van iets te kopen, ruilen ze bijvoorbeeld een papaja's (vrucht) voor vlees, een leven zonder zorgen, zonder geld? We praatten ook eventjes met de mensen en een vrouw wou heel graag mee met ons naar België. "Ik heb geen paspoort en geen geld voor de plane" zei ze... Diego vertelde dat ze daar nu vechten om te overleven... En wij gaven enkele spullen weg. Koekjes, lolly's... Ze waren er zo blij mee. Een vrouw vroeg of we nog kinderkledij hadden, omdat we ook eten gaven. Terug in de boot was het even stil. We hadden echt medelijden maar respect voor deze mensen, respect voor wat ze doen, hoe ze leven en hoe zo optimistisch blijven ! Graag willen we ook deze mensen nog meer helpen en volgende week gaat Diego terug naar zijn dorpje. Wij zullen hem enkele kleren meegeven, die we niet meer nodig hebben. Kinderen uit het binnenland hebben er nood aan.
Een tweede stop was in een ander dorpje. We zagen een babypakira (Boseverzwijn). Schattig maar dat maakt toch veel geluid zo van kleins af! Wezagen ook andere bewoners die op eenzelfde wijze leven. Veel kinderen van alle leeftijden. Een baby zat bij een zusje van 6 jaar op de schoot in de hangmat. Andere kinderen speelden allemaal samen met een fiets, nog andere voetbalden... Mooi om te zien maar heel veel armoede in het binnenland. Onze hartjes doen er echt beetje pijn van... En zo zat onze laatste dag Ralleighvallen er op en reisden we terug naar ons huisje in Paramaribo. Ongeveer 8 uurtjes varen, bus te gaan!
Een onvergetelijke trip door de jungle... wat staat er er nog te wachten in ons volgend avontuur? De laatste week in Suriname...

p.s. Het verslag van het vorig weekend komt later! ;) Even een omgekeerde volgorde…