Gezelligheid in Suriname!

Donderdagavond was een onverwacht en het leukste avondje tot nu toe ☺ 'Eentje gaan drinken?', Vroeg Lisa, iedereen was al snel akkoord. Hmm… wel niet te ver! Dan maar te voet een leuk cafeetje zoeken. We hoorden vrolijke muziek dicht bij ons huisje. Eens een kijkje nemen? Het was een privéfeestje van iemand die jarig was. ‘Kom toch binnen, kom maar, kom maar’, er zijn hier nog stagiaires ! We kregen al snel een half liter Parbo biertje in onze handen en deden een praatje met Nederlandse stagiaires die stage liepen in het weeshuis. Naast wijn, toch eens een Surinaams biertje proeven. Het smaakte toch al meer dan onze Belgische Jupiler. Maar helemaal top was het ook niet ☺ De man die jarig was, had alle kinderen van het weeshuis uitgenodigd. Zo veel vrienden had hij niet, dus vertelde hij ons dat hij met zijn geld kindjes die wees zijn, een plezier wou doen met een feestje! Heel lief dus. Een 8-jarige casanova kwam onze aandacht stelen door allerlei kunstjes te tonen. Onze harten smolten. Heel leuk! Het feestje liep snel op het einde, dus gingen we iets anders zoeken. Zo kwamen we terecht in een stampcafé slechts 50m van ons huisje. ‘Welkom welkom’ Willen jullie iets drinken van ons? Uiteindelijk hebben we een hele avond niets moeten uitgeven… Niet lang na onze aankomst werd er muziek opgelegd door de Youtube DJ =D. ‘Dansen meiden, jullie zijn in Suriname man’, ‘Dit is het echte Suriname’ ‘Schudden met die billen’. Al snel namen Surinaamse mannen ons mee om ons Salsa te leren. Eerst links, dan rechts, draaitje… Gelachen, gedanst, gedronken, het was zalig!
Na 3 uur intensief te dansen gingen we naar huis, er stond ons namelijk nog een laatste stagedag van de week te wachten. Als een blok vielen we in slaap.

De volgende morgen fietsten we naar onze stageplaats. Opeens zagen we een paard langs de weg staan. Tiens? Zijn wij wel goed wakker? We vroegen aan een leerkracht op school of ze wist waarom het daar stond., maar die had geen idee. Nu ja, we zien hier regelmatig wel eens dingen die we niet gewoon zijn. (Straathonden, lange dreadlocks, zwart meisje met blond kroeselhaar…)
Je hebt werkelijk ogen tekort op de fiets hier in Paramaribo.
Nog even gestopt langs het plaatselijk winkeltje, want onze eetvoorraad vliegt erdoor!

Gezellige avond staat ons te wachten, gaan eten in ’t Vat, dit is 1 van de blankenrestaurants in Paramaribo. Toeval bij toeval, kwamen wij hier onze directeur tegen van onze stageplaats. Even een babbeltje slaan…
Een lekkere carbonade van varkensrib, hmm! Maar de ribbekes in de Amadeus zijn toch net iets beter en de Belgische frietjes ook!
Daarna stond een uitstapje naar de Surinaamse cinéma gepland, jawel The legend of Hercules in 3D! Wat gaat dat geven? Tja, het lot had er anders over beslist… Soepplatte band bij Céline, pompen, pompen door Silke. Lisa en Eline zoeken naar het zilveren tjoepke dat er niet meer op zat. Maar helaas niet gevonden, dan maar met een platte band te voet naar de Zus en Zo (waar we onze fietsen huren). Maar geen gezicht tot op de grond hé jongens! Zus en Zo is ook een gekend plekje bij de toeristen om te eten en te drinken. Toevallig was er daar een optreden aan de gang door een Surinaams bandje . Een avond vol plezier, cocktails voor 15 srd (3 euro) en worden getrakteerd van het huis. Kan het beter? Daarna nog een fietstochtje naar huis met 3 fietsen en Eline achterop die op dat moment een dikker kontje wenste. Ahoi! Deze laatste was wel blij wanneer we thuis waren. ☺

Zaterdagochtend was nogal een technische ochtend, banden repareren, banden oppompen, sloten nakijken… Tja! Het fietsleven hier in Suriname, heeft ook zijn nadelen!
Maar perfect in staat, kwamen we aan op ‘de centrale markt van Paramaribo’. Snel fietsen parkeren…
Naar deze markt, keken we enorm uit, en we keken letterlijk onze ogen uit.
Kippenvel kregen we op sommige momenten.
Van Bakove (bananen) tot dvd’s, van schoenen tot zakdoeken, kreeften, kippen, hazen, schildpaddenvlees, shampoo, ze hadden het allemaal.
Mango’s, en andere vruchten hingen nog aan grote trossen die rechtstreeks van de bomen kwamen. Maar er zijn ook dingen die minder leuk zijn om te zien…
Een omgekeerde spartelende schildpad, wachtend op zijn dood lag klaar op een toonbank.
Surinaamse vrouwen die vis kuisten, een vis van bijna 1 meter lang, in 20 stukjes snijden. Woaaah, die geur alleen al. Onze gezichten waren geld waard. Tomaten op mooie stapeltjes, shampooflessen zo’n 10 op elkaar…
Ongelooflijk om te zien.
Je kan er blijven rondlopen… dat deden we ook. Tiens hebben we hier al niet gelopen? Aja juist! Hier die bloemstukjes…
Na uren rondlopen, gingen we terug naar onze trouwe vriend FIETS, betaalden we nog even onze oppas voor de fiets (Tja, hier in Suriname moet je vaak minstens 1 SRD betalen voor het parkeren van je fiets) Nuja, dan mag je er wel gerust op zijn dat hij niet gestolen wordt.

Vandaag zijn we net 3 weken hier in Paramaribo. De tijd vliegt hier voorbij! Maar wat we in deze drie weken nog niet hebben gezien, zijn souvenirwinkels.
Het zullen dit jaar andere souvenirs worden! Neger meebrengen voor Eline? Voor mij zal het slechts een papegaai misschien worden, want mijn blanke neger zit te wachten, Jannes genaamd! ☺