Sunset & Dolphins trip

Ons weekend gaan we afsluiten met een ‘Sunset and Dolphins trip’. We keken er alle 4 heel erg naar uit en stonden dan ook ruim op tijd klaar om met vol enthousiasme te vertrekken. We moesten aan de Leonsberg zijn en hadden eerder die dag al eens gevraagd waar we moesten zijn. ‘Rechtuit op het einde van de dijk’ zijden ze. We wisten dit zijn en waren dus gerust voor we vertrokken. Eline wou vlak voor vertrek toch nog even checken op google maps en wat bleek… De Leonsberg was een heeeel stuk verder,.. jawel u leest het goed 11 km! Oei, klopt dit wel? Het was helemaal niet op de plek waar we dachten, want dat zou maar zo’n 3 km zijn.. Nog even goed checken, maar helaas het was wel degelijk veel verder en dus 11 km! Gelukkig stonden we wel klaar om ruim genoeg op voorhand te vertrekken. De hele dag was het bewolkt en heeft het ook al eens geregend, we besloten dan ook om een lange broek aan te doen voor in de boot, dit vooral om de muggen tegen te houden. Als je weet dat Eline zo’n 30 muggenbeten heeft op haar benen en de andere ook niet gespaard blijven van veel steken was dit geen slecht idee. Al snel kregen we het warm, want de zon kwam voor het eerst die dag tevoorschijn! Nuja, we hadden wel een lichte flodderbroek aan, dus zo erg was dit nu niet. Minder leuk was dat Eline plots vroeg of we het betalingsbewijs bij hadden…
Niet dus! Lisa en Silke zetten het op een spurt. Gelukkig waren we nog niet zo ver gefietst, maar ja de tijd tikte wel nu we zo veel verder moesten fietsen. Daarna verzette we onze lange rit verder in een sneltempo in dit warm weertje. Nu moet ik wel zeggen dat het veel erger had gekund, de baan was heel de tijd rechtdoor langs het water. Die geluk hadden ze ons wel gegund! :) We fietsten en fietsten, puften en bliezen... De minuten streken voorbij en de calorieën vlogen van ons af. Af en toe even stoppen en vragen of we toch wel juist waren en of het nog ver was. Na echt lang fietsen kregen we te horen: ‘Ja hoor, het is echt wel nog een eindje hoor’. Nuja uit ervaring weten we al dat Surinamers niet graag fietsen of wandelen en dat ze 5 minuten stappen al ver vinden. We hadden dus goede hoop en dachten dus dat het niet ver meer was.. Fout, gedacht! De lange weg bleef maar duren, maar aan die lange fietstocht kwam dan toch een eind en gelukkig net op tijd! Het was een race tegen de klok, maar het was achteraf gezien echt wel de moeite waard. Onze gids Roger bezorgde ons een mooi avontuur! In een leuk bootje vaarden we naar een plek om de dolfijnen te spotten. Roger vertelde ons om te fluiten en te klappen omdat ze daarop afkomen. We klapten en floten met de hele groep erop los en zagen verschillende dolfijnen boven het water piepen. Daarna werden we gebracht naar een oude plantage. Een klein dorpje van 60 inwoners, waaronder vooral indianen. Voor we het dorpje even mochten verkennen kregen we lekker Surinaamse hapjes zoals: viskroketten, bakabana… We werden heerlijk verwend! Ook op de boot werden ons al aperitief hapjes aangeboden. Het was dus dik in orde! :) In het dorpje konden we al zeker niet verloren lopen. De hoofdweg was een smal zandweggetje, waar auto’s niet door konden. We zagen schattige doodshoofdaapjes achter een tralies die smeekten om aandacht. Met zijn smeltende oogjes keek hij ons aan en nam onze vinger vast met zijn kleine schattige vingertjes. Onze harten waren aan het smelten, hoe lief! Ook zagen we een papegaai op een terras zitten, die het niet erg vond om met ons te poseren voor een foto. Na onze verkenning in het dorpje met straatmuziek en dansende indianen keerden we terug naar ons bootje voor een mooie terugrit met zonsondergang. Roger onze gids zijn romantische ziel kwam boven bij het zien van de poserende koppels met zonsondergang. Hij vroeg of hij met ons op de foto mocht en dit hebben we zeker niet afgewezen. Bij terugkomst nam Roger vriendelijk afscheid met ons en sprongen we weer op onze fiets. Joepie!! Nog eens 11 kilometer en deze keer in het donker.
Maar deze keer wel op een relaxed tempo en zongen we liedjes zoals ‘Een tocht door het donker, titirititi’. Eenmaal veilig en moe thuisgekomen ploften we in de zeteltjes op ons terras en bekeken al snel onze prachtige foto’s van deze mooie geslaagde namiddag! Daarna vroeg in ons bedje, want morgen is het terug vroeg opstaan voor stage!

Tot de volgende keer! :) (p.s. Foto's volgen...)